Wokół jeziora, którego spokojna tafla lśni jak lustro, delikatnie prószy śnieg. Białe płatki opadają powoli, tańcząc w powietrzu, jakby odgrywały cichy, zimowy balet.Świat przykryty jest puszystym kobiercem, a drzewa i krzewy otulone bielą wyglądają jak zaczarowane...Zima, choć mroźna, zdaje się być pełna ciepła – nie dzięki promieniom słońca, lecz radości bijącej od dzieci, które na moment zapomniały o zimie, dając się porwać magii śnieżnego dnia.